آیا این حزب و یا تفکر که به آن نام « اصول گرایی» نهاده اند، نماد یک حزب در درون سیستم است یا نماد خودِ سیستم؟!
اگر خودِ سیستم است که پس این اسم و شناسنامه چیست؟ اگر حزب و تفکری در درون سیستم است، پس این شاخص سازی ها برای چیست؟!
امروز در اخبار خواندم که دو باره کاروانی از اصول گرایان، برای نیل به مقصود ی دیگر، راه اندازی شده است. کاروانی از پخش کاغذهایی از نوع طومار!!!
در این مغز خسته ام، برای این کاغذها و صاحبان آن نکته ها، بسیار دارم اما، در این جا فقط به دو نکته اشاره می کنم:
۱- نکته اول این که در عجبم ، با این که کلیه تریبون ها اعم از نمازهای جمعه، سازمان های موازی در ادارات و سازمان های دولتی، سازمان های به اصطلاح انقلابی و مشابه آن تحت عنوان « گروه های مردم نهاد» !!! و بیشتر تریبون های رسمی و نیمه رسمی در اختیار اصول گراها قرار دارد، هم چنین روزنامه ها وسایر رسانه های ارتباط جمعی ، اغلب در اختیار این ها بوده و مهم تر از همه ساختاری چون شورای نگهبان و … ، در ید قدرت دارند، اما ، حس قدرت طلب این حضرات اشباع نشده و ضمن استفاده از بولتن های محرمانه و سایرین مشابه اقدام ، به توزیع کاغذهایی از نوع طومار می کنند!!!
۲- نکته دوم ، تکمیل نکته اول است. این نکته سؤال می کند، که چرا در تریبون های یاد شده، همیشه خواسته ها و تمایلات یک حزب و یک تفکر خاص مطرح می شود؟!!
آیا این حزب و یا تفکر که به آن نام « اصول گرایی» نهاده اند، نماد یک حزب در درون سیستم است یا نماد خودِ سیستم؟!
اگر خودِ سیستم است که پس این اسم و شناسنامه چیست؟ اگر حزب و تفکری در درون سیستم است، پس این شاخص سازی ها برای چیست؟!
روزگار گروه یاد شده با به میدان کشاندن دین، دارد به جاهای باریک کشانده می شود ، جاهایی که علاوه بر بیرون راندن جوانان زیادی (از این مرز و بوم) از دایره درونی دین با بازی با اعتقادات آن ها موجب به هم ریختن تناسبات ساختاری در کشورشده، اما ترکش های آن ، کم کم دارد ، دامنگیر صاحبان این تفکر می شود! تفکری که گویا پر شدن چاهِ « ویل» آرزها و خواسته هایشان، فقط با خاک همراه است!
نمونه ای از این طرز تفکر در برخورد با قضایای روز، جریان استاندار فارس است. فردی که با همه ملایمت هایش با این تفکر ، اما ظاهراً نتوانسته چاه آرزوهای این گروه را لبریز کند، بنابراین ، تا آن جا پیش رفتند که این یار محتاط دیروز و میدان ترک کرده امروز، چندی پیش به بهانه شرکت در انتخابات ( که آن هم جای حرف ها برای گفتن دارد) صحنه را ترک کرده است.
این بار هم، گروه یاد شده همانند همیشه در جای جای این کشور، به سراغ داشته های غیر استدلالی و غیر قانونی خود رفت. به سراغ « گروه های خودجوش»؟!!! و راه انداختن کاروان و طوما و ….، ارسال طور به رییس جمهور ، نشان داد که چیزی جزء استفاده ابزاری از دین و هم چنین برخورد از جایگاه قدرت با موضوع، در دست ندارد.
حرکت هایی که در صورت انجام آن ها توسط گروه های اصلاح طلب، بدون شک اگر با اردوکشی همراه با سلاح همراه نبود، ولی با گوجه، سنگ، اشیاء و باطوم و غیره همراه می گردید!
سؤال در این جا، از چرایی این اتفاقات است؟!
جواب آن را باید این گروه های اقتدارطلب و پشتیابانی کنند از آنان، به افکار عمومی ارایه نمایند. اما یک نکته قابل توجه وجود دارد و آن این است که برخورد و استفاده ابزاری از دین تا چه حد موفق بوده و چه پیامدهایی به دنبال خود دارد که بایستی این گروه به این سؤال هم پاسخ دهند. سؤالی که میلیون ها شهروند ایرانی و به خصوص جوانان و افرادی با تفکری آزاد ، آن را در سینه خود بی جواب دارند.
