از همه سیه روزانه تر برای ما ملت است که« عادت واره» زندگی می کنیم. عادت کرده ایم که بزرگی شتر را از هیکلش بشناسیم. این چیزی است که دل ها را می سوزاند و مغزها را به سمت ترک برداشتن سوق می دهد.
جلال یوسفی
برخی از این که تعداد زیادی از هم وطنان ما برای ریاست جمهوری ثبت نام کرده اند، تعجب کرده و بعضی عصبانیت و ناراحتی خود را نتوانسته اند پنهان دارند و هر کدام، این جریان را به پدیده ای خاص تشبیه کرده اند.
من معتقدم این گونه اندیشیدن ناشی از روحیه اقتدارگرایانه است و از دگر سو توهین به فهم ملت ایران است. اگر به کشورهای توسعه یافته نگاه کنیم، برخی از این کشورها، گاه تعداد کاندیدهای ریاست جمهوری شان شاید به عدد ۳ رقمی برسد.
از طرف دیگر، افراد منتقد تعداد زیاد ثبت نام کنندگان، خود، در چند دهه پیش، در این کشور دارای چه جایگاه اجتماعی بودند و چه کسانی و چگونه این ها را به شهرت رساندند« رجل سیاسی شدند». اساساً قبل از انقلاب قیمت سیاسی این افراد چقدر بود؟!
به نظر می رسد، این ها نان «نامشان» را می خورند، نامی که نتیجه رشد بدون قاعده بوده و با این رشد «دولا پهنایی» و بدون قاعده، به مسندهای بالا رسیده اند، به طوری که پایین آوردنشان تقریباً غیر ممکن خواهد بود. نمونه آن چند شغله بودن این افراد است.
شما کی( چه زمانی) به این افراد که رجل سیاسی نیستند، میدان دادید که خود را نشان بدهند و آن ها ندادند؟ و اساساً تعریف رجل سیاسی و حیطه آن را چه کسی معین می کند؟
به فرض که قانون مشخص کرده باشد که همینطور است و البته با تفسیرهای خاص آن، زمینه های رشد این افراد توسط چه کسانی و با چه معیارهایی ایجاد شده است؟
نمونه آن محمود احمدی نژاد است؟ ایشان نامش صرفاً تاریخ، در زجردادن شهیدان حمید و مهدی باکری جلوه گر است. بعداً نیز در چند بخشداری و سپس فقط در استان اردبیل او را می شناختند، استانی که کمترین رأی را به ایشان در دوران ریاست جمهوری دادند. کسی که در شورای شهر تهران رأی نیاورد. در مجلس رأی نیاورد و شهردار شدن ایشان نامش را بر زبان ها آورد و … ناگهان شد رجل سیاسی، با سینه زدن، که این سینه زدن و گل مالی کردن سر و صورتش درست به جای ساختن شهری زیبا و پاک بود.!
بینی و بین الله شما که از این تعداد ثبت نام ناراحت شده اید و آن را به یک پدیده و محل خرید تشبیه کرده اید، شما که آن همه برای احمدی نژاد هزینه کردید، آیا معتقدید که بهتر از او، جلیلی و سایر افراد مشابه مورد نظرتان در این کشور، رجلی وجود ندارد؟!
یقین بدانید بهتر از این ها در کوره دهات ما نیز زندگی می کنند و بدبختانه مدیران ما یا شعور کشف این ها را نداشته و یا نمی خواهند کشفشان کنند.
از همه سیه روزانه تر برای ما ملت است که« عادت واره» زندگی می کنیم. عادت کرده ایم که بزرگی شتر را از هیکلش بشناسیم. این چیزی است که دل ها را می سوزاند و مغزها را به سمت ترک برداشتن سوق می دهد.
@Dryousefi
