انقلاب، کودتا، نهضت، شورش و امثال آن واژه هایی در جامعه شناسی سیاسی و علوم سیاسی است که به هم نزدیک اند اما با هم متفاوتند. همه در یک موضوع مشترک اند و آن تغییر است. این رخدادها به منظور تغییر رخ می دهد و انقلاب یک تغییر ساختار بنیانی و ریشه ای است که ساختاری را کلاً به هم می ریزد و ساختار جدیدی به جای آن ایجاد می کند.
تا یاد دارم، بسیاری از مدیران کشور با حربه واژه « ضد انقلاب» به مردم یورش می برند. راستی جامعه ما از انقلاب چه معنایی در قاموس ادبی خود دارد؟!
آیا انقلاب رخ می دهد و تمام می شود ویا این که همینطور باید انقلاب ادامه داشته باشد؟
انقلاب، کودتا، نهضت، شورش و امثال آن واژه هایی در جامعه شناسی سیاسی و علوم سیاسی است که به هم نزدیک اند اما با هم متفاوتند. همه در یک موضوع مشترک اند و آن تغییر است. این رخدادها به منظور تغییر رخ می دهد و انقلاب یک تغییر ساختار بنیانی و ریشه ای است که ساختاری را کلاً به هم می ریزد و ساختار جدیدی به جای آن ایجاد می کند.
ساختار جدید قاعدتاً باید بر اساس شعارهای انقلاب باشد. یعنی انقلاب پس از پیروزی و عبور از بحران های احتمالی که اجتناب ناپذیرند، بایستی شعارهایش را عملیاتی کرده و سیستم جدید خود را بر اساس شعارهایش بنا نماید.اما نکته ای که حائز اهمیت است ، این است که در کشور ما ، مدیران و برخی از مردم ما به طور روزمره از انقلاب حرف می زنند. نه از آن بابت که بگویند باید شعارهایش باید عملی شود و نه از آن جهت که سیستم جدید برای دست یابی مردم به هدفشان برای انقلابف کوشش کند بلکه هنوز طوری صحبت می شود که گویی ما هنوز در حال انقلابیم!
دادگاه انقلاب، ضد انقلاب، انقلابی( انقلابی بودن کسی که در زمان انقلاب اصلاً در این دنیا نبوده است)، و بسیاری از واژه های دیگر.
به عنوان مثال، یکی از شعارهای ما در راستای استقلال، خودکفایی در همه زمینه هاست.یکی از این زمینه ها صنایع خودرو سازی است. صنایعی که در دهه چهل شمسی کار خود را با مونتاژ شروع کرد و بعد از انقلاب نیز از انواع حمایت های برخوردار گردید. برداشتن تعرفه های گمرکی برای واردات قطعات و یا بستن تعرفه های بسیارایین حتی در صادرات برخی محصولات این صنعت.
روز به روز در کشور مانند قارچ شرکت های خودرو سازی سر برآوردند. ایران خودرو، سایپا، کرمان خودرو، کیش خودرو، پارس خوردو و….
از آن طرف بهترین لطف سیستم جدید به این شرکت ها، بستن گمرکات کشور بر واردات صنایع مشابه خارجی و یا بستن بالای صد در صد تعرفه برای واردات که این امر برای خودرو سازان بهشتی بی نظیر درست کرده بود.
عدم اشتغال و یا کمبود آن ، از سویی هم ایجاد فضای روانی در بازار و عدم تحویل مصنوخ خریداری شده، عرضه را در ظاهر کم نشان داده و این امر موجب تقاضای کاذب در مردم گردید. از سویی انتخابی هم برای مردم باقی نگذاشته بودند. هر روز به نوعی رنگ ها و شکل های محصولات خود را تغییر داده و از آن طرف از کیفیت کار کاسته می شد در حالی که بر قیمتش افزون می گردید. آتش گرفتن خودرو در جادها، تصادفات بر اثر نقص فنی، از بین رفتن وسیله در تصادفات به طرز بسیار وحشت ناک و … و مهم تر از همه کشته شدن هم وطنان ما بر اثر اتخاذ سیاست غلط دولت ها و بدتر از آن این که به دلیل این که برخی از سازمان ها از این شرکت ها میالغی برای خود سهم در نظر گرفته بودند، بنابراین کنترل هم به سمت صفر میل کرد. آنقدر کنترل ضعیف شد که وسیله نقلیه ای با شکل و ظاهر زیبا و قیمت سرسام آور، هنگام تحویل دنده عقب ندارد. نشان گرها و علایم هشدار دهنده شان بر عکس کار می کند. آن دیگری سوراخ تخلیه روغن ندارد. آن بعدی بدون فلان قطعه تحویل گردیده بود و…
به هر حال این روند ادامه دارد و کسی هم جوابگو نیست. تا این که مردم همت کردند و با اتحاد خود خودرو صفر نخریدند. آقایان ابتدا در خیال خام خود ماشین های رو دست مانده شان را در انبارها قایم کردند و این بار نه به خاطر ایجاد حرص و ولع خرید بلکه برای نشان دادن این که این حرکنت مردم بی تأثیر بوده است.
اما همین که مشاهده کردند این بار گویی اوضاع متفاوت است، به انحاء مختلف برای رفع این مشکل و شکستن مقاومت مردم دست به کار شدند. برخی بات حرکت رو به جلو خواستند اقدامی بکنند. برخی سعی کردند با برخی سامان ها از طریق فروش اقساطی و نهایتاً دست به دامن وزیر صنایع شدند. و این جاست که بنا به آغاز سخنم وزیر صنایع هنوز خیال می کند در دهه شصت شمسی و در انقلاب به سر می برد و خودرو نیز خط قرمز انقلاب است.بنابراین حرکت مردم را ضد انقلابی می داند!
این جاست که گویا ما باید یک دادگاهی به نام دادگاه انقلاب« بخش شرکت های خودرو سازی میهنی» تأسیس کنیم.
به عقده من، این کار برعکس حرف وزیر یک حرکت از نوع انقلابی است. این شرکت ها یا باید خود را به استانداردهای جهانی نزدیک کنند و قیمت را ارزان تر از محصولات خارجی برسانند و یا این که در چرخ نده های رقابت خرد شوند. رویکرد دولت ها در این زمینه اشتباه محض بوده است. البته در ابتدای کار کنترل واردات و برخی حرکت ها از این نمونه ضروری بود، اما قرار نیست این کمک ها مادام العمر شوند. بسیاری از ساختارها برای کمک به انقلاب ایجاد شد و ادامه آن به ضرر این حرکت مردمی است.یا حداقل اگر ضرری هم نداشته باشند، سودی هم نخواهند داشت و در حقیقت فرصت سوزی از نتایج این چنین اموری است.
شرکت های خودرو سازی به غول های اقتصادی برای صنوفی خاص تبدیل گردیده است و این حرکت مردم هم باید حساب شده و همراه با داشتن رهبری باشد و الا بیم آن می رود که با جلوگیری از واردات محصولات خارجی و بستن تعرفه های بسیار بالا ، هم چنان دور دست این شرکت ها باشد.
به نظر می رسد، باید مردم کشور از این شرکت ها بایت کشته های خود، تقاضای خسارت کنند. من پیشنهاد می کنم، ضمن تسکیل کمپین خونخواهی از این شرکت ها، گروهی به صورت رسمی با جمع آوری تصادفات این وسایل که به دلیل نامرغوب بودن خسارات جانی و مالی زیادی به بار آورده است، پیگر امر یاد شده باشند.
ترحم بر پلنگ تیز دندان
بود ظلمی به خیل گوسفندان
درود بر شرف و سوادت دکتر.ایشالله مجلس آینده.
دکتر به راستی چرا کسی به حرفای شما گوش نمی دهد.مگر شما هم انقلابی،هم بسیجی (البیته از نوع باکری ها)،هم سپاهی(البته از نوع قربانش زین الدین)،هم مشاور دستگاه ….و هم دکتر واقعی و تحصیل کرده از دانشگاه شیراز(پهلوی سابق)،دانشگاه تهران و دکترا از علوم و تحقیقات نیستید؟خداییش مگه توسعه نخوندی ؟اونم از نوع اقتصادی و….. خدایییش مگه کتاب ننوشتی؟مگه مقاله ننوشتی؟مگه هنوز هم انقلابی از نوع امامی اش نیستی؟(چون الان بسیاری انقلابی از نوع مصباح هستند که اصلا انقلابی نبود).پس چرا کسی به حرف شما گوش نمیده؟مگه دولت ما الان دولت هم سو نیست؟حالا دولت قبلی هیچ؟
خداییش دلیلشو من نمی دونم.فقط یاد برادر شهیدت شهریار گرامی.
That’s a subtle way of thinnikg about it.
