اگر مرزهایمان تهدید شود، دوباره لباس رزم را خواهیم پوشید
شنیده ها حاکی از آن است که یکی از کشورهایی که بعد از فرانسه توسط داعش قرار است مورد تهاجم واقع شود و عملیات تروریستی در آن پیاده شود، کشور ایران است. البته این بیشتر به یک « بلوف» شبیه است تا یک واقعیت و یا تصمیم جدی ، هرچند از این متهجرین بی مغز امکان هر حرکت ناشایستی هم بعید نیست و نیروهای مسلح ما و مردم خوب کشورمان با همه سختی در آماده باش کامل به سر می برند.
گذشت آن زمانی که آن سان گذشت. نه ایران ، ایران آن زمان است و نه دشمنان ایران، غافل از قدرت ایران هستند.
داعش یا هر نیرو و کشوری نه تنها به مرز ایران پا بگذارد اگر در چند کیلومتری مرز هم وارد شود، دیگر برنخواهد گشت. اگر مرزهایمان تهدید شود، دوباره لباس رزم را خواهیم پوشید. همان لباس سبز با آن آرم منقش به آیه « واعدوا لهم مااستطعتم من قوه» اما آن زمان با اسلحه کلاش و نارنجک تفنگی و آرپیجی هفت و الان با موشک و سلاح های سنگین و آتش بارهای جانسوزی که متهجرین و تکفیری ها را به جهنم خواهد فرستاد.
ما خواهان جنگ نیستیم. هم در کشور و هم در خارج از کشور خواهان باز شدن گره ها با راه های اصلاح طلبانه بوده و بر آن هستیم که دنیایی خالی از بمب های هسته ای و شیمیایی و جنگ و خونریزی داشته باشیم. ما معتقدیم که دنیا با هر دین و آیینی آزاد است که زندگی کند. هر کس هم می تواند در چارچوب قوانین بین المللی به تبلیغات کیش خود بپردازد اما این تبلیغات نبایستی با خشونت ، دورویی، جاسوسی و ضدیت با دین ما همراه باشد. کشور ایران و مردم آن، هیچ سلطه ای را نخواهد پذیرفت.
داعش اگر می خواهد پا به نزدیکی های مرزهای ایران بگذارد ، برای آن که مردم از بوی تعفنشان آزار نبینند، اول قبرهای خود را در آن طرف مرزهای ایران بکنند زیرا مردم ما وقت قبر کندن ندارند. بنابراین به محض آن که با اجساد آنان اگر سالم باشد روبرو شویم آن ها را برای آن که گندشان به شامه مردم وارد نشود، به آتش قهر خود می سوزانیم.
اما نکته ای و تذکری هم به مدیران، دولتمردان و سازمان های متعدد دولتی و غیر دولتی دارم.
کشور ما هر جا که موفق بوده است ، در سایه اتحاد، یکپارچگی و همدلی بوده و هز کجا که از این امر الهی غافل گردیده ایم، قافیه را باخته و متضرر شده ایم. تندروهای ایران بدانند، گاهی باید با پنبه سر برید. نباید با حرف ها و کارشکنی های خود به دشمن آتو داده تا با داشتن سازمان های در دست خود، ما را بیازارند.
نگرانی ما آن قدر که از دو دستگی ها و اختلاف های داخلی هست، از بیرونی ها نیست. از این رو، بیایید اول « منیت » را در خود بکشیم تا بتوانیم نسبت به شکست دشمن اقدام کنیم.
