تا حال هیچ گاه به به ذهنم خطور نکرده بود که در عرصه انتخابات وارد شوم. نه از آن جهت که توانایی آن را ندارم ، بلکه از آن جهت که این مسیر را برای خودم در نوع تبلیغ و نیز نحوه راه یابی مسیری سالم نمی دانسته ام زیرا در این راه خطرات بسیاری از نفس اماره وجود دارد که انسان را از خدای خویش دور کرده و ای بسا انسان را از اندک خدمتی که می تواند انجام بدهد هم نگه می دارد
( این را نسبت به خودم عرض می کنم) .اما با فشار بسیاری از فرهیختگان به خصوص زاگرس نشین در این حد که بگذارید فکر کنم و این که هنوز ده ماه از زمان انتخابات مانده است، این دوستان را راضی کردم.
دوستانی که پیشنهاد داده و نام مبارکشان نیز در نزد این جانب و جود دارد، خود به صورت داوطلبانه اقدام به معرفی اسم من به سایت ها نموده که انصافاً راضی به این کار هم نبودم و آن چرا هم که گاهی در سایت ها می نوشتم بر مبنا و در راستای مطالب گذشته در جهت نقد و برای سازندگی شهرستان هایمان بوده است.
بنابراین ، هنوز نه من اعلام حضور کرده و نه ثبت نامی صورت گرفته است. اما « ما نخی را کشیدیم گویی سر از جاهایی در آورده که می رود تا خیلی چیزها را برای مردم برملاء کند».
این برخوردها نشان از این می دهد که طرف مقابل از حضور «جلال یوسفی» بسیار به هراس آمده است! دلیل این سیل تهمت ها هم در نشریاتشان و نیز در وبلاگ های افرادی بسیار ناشی از مسایل وسایل ارتباط جمعی که خیال می کنند با آوردن نام یک فرد مجعول می توانند این جانب را که تا کنون ریالی بر سر سفره ام از پول حرام نیامده و همه همکارانم مرا می شناسند که هنوز خانه ای از خود ندارم.با این اوصاف پول من کجاست که به کسی کمک کنم آن هم به گروهی بزرگ برابر آن چه وبلاگ ندای رستم ادعا کرده است.
دکتر ما به شما برای منطقه و آبادانی آن نیاز داریم،شما یک متخصص در امور توسعه هستید،ما به شما افتخار می کنیم.تو رو خدا بیایید که ما به شما احتیاج داریم
