اولین مشکل من مردمی بودن من است. من نمی توانم دولتی و حکومتی بشوم. من از مردمم. یاد گرفته ام با مردم باشم. موضوع دوم یا بهتر بگویم مشکل دوم بنده در این جامعه صداقت من است که با هیچ چیزی آن را عوض نمی کنم. این در سیاست امروز محلی از اعراب ندارد. سوم این که من هزینه ای برای تبلیغات ندارم. چون اعتقاد دارم هزینه کردن باید پشتش استدلال منطقی باشد. چهارم این که من اعتمادی ندارم که در لیست اصلاح طلبان قرار می گیرم.
در این روزها اخبار داغ انتخابات شوراهای شهر در اقصی نقاط کشور دست به دست می چرخد. افراد متعددی در محافل برای کاندیدا شدن مطرح هستند. برخی اعلام موضع کرده اند و برخی هنوز پاسخی به این مسایل مطرح شده در باره کاندیدا شدنشان نداده اند.
با این که دکتر جلال یوسفی، که در کنار شهرت علمی- پژوهشی شان، در مسایل اجتماعی و سیاسی از چهره های خبر ساز هستند، اما مدتی است که در سکوت کامل به سر می برند. این سؤال برای برخی پیش می آید که چه عامل یا عواملی موجب این سکوت ایشان شده است؟
آیا این سکوت یک نوع آرامش قبل از طوفان است ؟
برخی معتقدند دکتر یوسفی سکوتش هم معنادار است و گاه سکوتش آتشی است در زیر خاکستر
مدت هاست که برخی سایت های خبری و گاه رسانه های دیگر در این رابطه با ایشان تماس گرفته ولی جواب رد شنیده و مشغله کاری را علت این امر دانسته اند.
برخی نیز سعی کرده اند که از طرق متعدد ایشان را به قول خودشان از لانه بیرون بکشند ولی موفق نشده اند. امشب برای دهمین، بیستمین بار و شاید بیشتر با ایشان تماس گرفته و از جنابشان خواهش کردیم که در این رابطه سخن بگویند. اما در این جا نیز جواب رد دادند و علت آن را نیز یکی به هم خوردن آرامش خود دانسته و دیگر این که این سایت منسوب به ایشان است و شاید کار درستی نباشد. اما با خواهش دو سه نفر از کسانی که آقای دکتر برایشان احترام خاصی قایل بودند حاضر شدند که به سؤالات ما پاسخ بدهند. البته ایشان شروطی را برای این مصاحبه پیش پای دوستان قرار دادند. اول این که از افراد نامی برده نشود و دوم این که برخی از مسایل را به نا به رعایت اخلاق و نیز حفظ شأن اشخاص بیان نکنند.
ساعتی پیش متوجه شدیم که ایشان از برخی از دوستانش پیرامون حضورش در انتخابات شورای شهر تهران نظر خواهی کرده است، این بود که فرصت را غنیمت شمرده و با ایشان تماس گرفتیم. در اسرع وقت سخنانش را پیاده و ویرایش کرده و به خدمتشان ارایه داده و بعد از تأیید ایشان منتشر خواهد شد.
دکتر جلال یوسفی، متولد ۲۰ آبان ماه ۱۳۴۳، در شهرستان رستم فارس است. او دارای کارشناسی در رشته پژوهشگری اجتماعی از دانشگاه شیراز، مدیریت توسعه از دانشگاه تهران و دکتری تخصص(PhD) در رشته جامعه شناسی اقتصادی و توسعه از دانشگاه علوم و تحقیقات تهران است. دارای کتاب های متعدد علمی است و مقالات متعددی را در زمینه های متعدد در مجلات علمی-پژوهشی و سمینارهای ملی در رزومه خود دارد.
ایشان از مدرسین دانشگاه هستند که در این خصوص مدت زیادی را صرف تعلیم متخصصین و کارشناسان سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور نمود ه است.
دکتر یوسفی مدت زیادی را در برنامه بودجه سازمان های کشوری در سطح مدیر عالی و نیز بازرسی نظارت بر برنامه های سالیانه فعالیت داشته اند.
ایشان هم چنین عضو انجمن های علمی نیز می باشند. در ادامه توجه شما را به مصاحبه ای که با ایشان ( البته با اکراه) داشتیم جلب می کنیم.
خفرک( دانش بومی): سلام و احترام ویژه داریم خدمت شما استاد عزیز و تشکر از این که وقت دادید تا دقایقی را در خدمتتان باشیم.
دکتر یوسفی: بسم الله الرحمن الرحیم. من نیز متقابلاً عرض سلام دارم.
خفرک( دانش بومی): دکتر می خواستیم از این مدتی که سکوت اختیار کردید، شروع کنیم.
دکتر یوسفی: عرض کنم خدمت شما، مدتی انتخابات از تب و تاب افتاده بود ما راحت بودیم. اما دوباره انگار روز از نو و روزی از نوست.
خفرک( دانش بومی): دکتر با عرض معذرت در خصوص سکوت تان در این مدت نفرمودید؟
دکتر یوسفی: خوب، والله چه بگویم. ما حرف بزنیم می گویند حرف می زنید، ساکت باشیم می گویند ساکتید….
خفرک ( دانش بومی): آخر دکتر سکوت شما معنی دار است. مگر می شود دکتر یوسفی در ارتباط با این همه مسایل روز، این طور سکوت کنند؟
دکتر یوسفی: بله می شود، انسان ها تابع شرایط هستند ما گاهی برخی شرایط را به زیر سلطه می آورند. اما واقعیتش این است که به چند دلیل من این مدت سر درگریبانم. اول این که مدتی است به امور خانه نرسیده بودم و یکی دو ماهی است که درگیر کارهای خانه هستم. کارهای عقب افتاده زیاد دارم. طرحی داشتم که تقریباً تمام شد. انرژی ام را گرفت. از سوی دیگر، مدتی است که سردرد های عجیب و غریب مرا از پای در آورده است. احساس خستگی و پریشانی بهم دست داده و حتی احساس می کنم، قلبم دوباره آزارم می دهد. این بود که پزشک معالجم تأکید کردند که از فضای سیاسی بیرون برو. من هم سلامتی ام را دوست دارم. خانمم هم دچار مشکل شده اند و در کنارشان هستم. بیرون از صحنه بودم اما بی خبر هم نیستم.
خفرک ( دانش بومی): در فضای شهرستان ممسنی و رستم برخی مسایل در خصوص دوری شما از مسایل منطقه به گوش می رسد در این رابطه آیا حرفی برای گفتن دارید؟
دکتر یوسفی: حرفی ندارم. این حرف هایی هم که شما شنیده اید من هم شنیده ام. همه یک مشت مزخرف است. توصیه می کنم شما هم ادامه ندهید. حیف است وقت من و شما و مردمی که این متن را می خوانند به هدر برود.
خفرک ( دانش بومی): بر گردیم به موضوع اصلی، جناب دکتر شما در خصوص شورای شهر تهران آیا به جمع بندی رسیده اید؟ اگر صلاح می دانید و لطف می کنید در این رابطه مطالبی بفرمایید.
دکتر یوسفی: بله درست است. دقیقاً در زمان انتخابات دهمین دوره مجلس در تهران استارت این موضوع در ستاد دکتر وکیلی توسط برخی از فرهیختگان زده شد و من گفتم فعلاً بنا ندارم به این موضوع فکر کنم. بعد موضوع کاندیداتوری من در ممسنی و رستم پیش آمد. بعد از اتمام انتخابات چند نفر از ممسنی و رستم، چند نفر از تهران، یکی دو نفر از تبریز و کردستان و برخی دیگر از رفقا مستمراً این موضوع را پی می گرفتند و من به جد رد می کردم. اما این چند روزه حدود بیست تا سی نفر به طور جدی پیگیری می کنند. من در مدت ها قبل که متوجه برخی جلسات پیش مقدمه انتخابات برگزار گردید، متوجه این امر شدم و دیگر به خود زحمت این راه طولانی تا تهران را ندادم و فقط دو جلسه را شرکت کردم.
خفرک ( دانش بومی): الان به جمع بندی هم رسیده اید؟
دکتر یوسفی: نه کامل. هنوز منتظر مشورت دوستان هستم. آنان تا الان همین نظر من را دارند اما واقعیت امر خوشحال هستند و راغبند که من شرکت کنم. ولی من به صراحت بگویم به این شهری ها و لایه های بالای باندهای سیاسی اعتماد ندارم. این ها امتحان بدی پس داده اند.
خفرک ( دانش بومی): آقای دکتر اگر می شود کمی بیشتر توضیح بدهید.
دکتر یوسفی: خاطرات تلخی است نمی خواهم تکرارش بکنم. به شدت مرا می آزارد.
خفرک ( دانش بومی): به طور کلی هم شده کمی از این موراد را بیان فرمایید.
دکتر یوسفی: من معتقدم- البته به یقین نرسیده ام- که برخی از همفکران مرا بازی دادند . البته من وسط راه متوجه شدم.
خفرک ( دانش بومی): چه زمانی متوجه شدید، آیا اقدامی هم کردید؟
دکتر یوسفی: در زمانی که برا ی مجلس ثبت نام کردم، در برخوردهای دوپهلو متوجه شدم این بود که دست به تست فرضیاتم زدم. به همین دلیل بود که من رغبتی برای پیگری تأیید صلاحیتم نداشتم. دوستان زیادی بودند که قول تضمینی گرفتن تأیید صلاحیت مرا دادند و البته مطمئن هستم که می توانستند اما من نه انگیزه ای داشتم و نه مانوری دادم.
خفرک ( دانش بومی): می شود بیشتر تو ضیح بدهید . بیایید کمی بحث را باز کنیم.
دکتر یوسفی: از این بحث بگذریم من قول دادم در باره شورا صحبت بکنیم.
خفرک ( دانش بومی): چشم. خوب نفرمودید آیا شرکت می کنید یا خیر؟
دکتر یوسفی: باید راستی آزمایی کنم. ببینید، دوستان اصلاح طلب ما ادعا دارند که مثلاً من فرهیخته و صاحب نظرم. در برخوردها تا دلتان بخواهد از در خصایص بنده زمین را به آسمان و آسمان را به زمین می دوزند.
نگاه کنید، من نیز مشکلات خودم را دارم. اولین مشکل من مردمی بودن من است. من نمی توانم دولتی و حکومتی بشوم. من از مردمم. یاد گرفته ام با مردم باشم. موضوع دوم یا بهتر بگویم مشکل دوم بنده در این جامعه صداقت من است که با هیچ چیزی آن را عوض نمی کنم. این در سیاست امروز محلی از اعراب ندارد. سوم این که من هزینه ای برای تبلیغات ندارم. چون اعتقاد دارم هزینه کردن باید پشتش استدلال منطقی باشد. چهارم این که من اعتمادی ندارم که در لیست اصلاح طلبان قرار می گیرم.
خفرک ( دانش بومی): اگر این موانع برداشته بشود شما شرکت می کنید؟
دکتر یوسفی: برداشته نمی شوند. شما صداقت مرا ازمن بگیرید، چیزی از من باقی نمی ماند. و…، اما اگر مرا در لیست قرار دهند شرکت می کنم. توانایی اش را هم دارم و با هیچ کس هم تعارف ندارم . بخش توسعه شهری و هم چنین مسایل اجتماعی شهری، فضای شهری و برخی موارد دیگر هم تخصص و تجربه دارم. از همه مهم تر من به این عقیده دارم که شورای شهر یک بازوی مردمی است نه یک همراه و رفیق دولتی ها. البته باید همکاری ومساعدت باشد اما نهایت امر باید برای مردم کار بشود.
خفرک ( دانش بومی): جناب دکتر ما از شما جواب واضحی نشنیدیم. آیا وارد این صحنه خواهید شد؟
دکتر یوسفی: اگر در لیست قرار بگیرم بله.
خفرک ( دانش بومی): اگر قرا نگرفتید؟
دکتر یوسفی: استدلال آن ها را بررسی می کنم اگر منطقی بود می پذیرم و همکاری هم می کنم اما اگر منطقی نبود، یک نمره منفی دیگر به دوستان اصلاح طلب می دهم.
خفرک ( دانش بومی): دکتر اجازه بدهید چند موضوع دیگر را با هم مرور کنیم. آیا دلیلی دارد که شما را در امور توسعه ای دخالت نمی دهند، اگر می شود در این رابطه توضیخ بدهید.
دکتر یوسفی: اساساً هیچ کاری بدون دلیل نیست اما شما باید دلیل را از آنان بپرسید نه از من. من خبر ندارم .
خفرک ( دانش بومی): یعنی اگر از شما کمک خواسته شود مضایقه نمی کنید؟
دکتر یوسفی: خیر. اما در حدی که بتوانم.
خفرک ( دانش بومی): اجازه بدهید من نظر شما را در باره چند مورد بپرسم.
دکتر یوسفی: بفرمایید اما از حیطه بحث دور نباشد.
خفرک ( دانش بومی): من چند واژه می گویم می خواهم واکنش خود را به صورت بیانی بدانم
دکتر یوسفی: بفرمایید.
خفرک ( دانش بومی): توسعه ممسنی و رستم
دکتر یوسفی: پر سیمرغ
خفرک ( دانش بومی): طایفه رستم
دکتر یوسفی: شهرستان رستم
خفرک ( دانش بومی): جاده های ممسنی و رستم
دکتر یوسفی: افعی آدم خوار
خفرک ( دانش بومی): دکتر مسعود گودرزی
دکتر یوسفی: نماینده محترم مردم شریف ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی
خفرک ( دانش بومی): آقای روحانی
دکتر یوسفی: رییس دولت یازدهم
خفرک ( دانش بومی): محمود احمدی نژاد
دکتر یوسفی: تیری در تاریکی
خفرک ( دانش بومی): بازنشسته
دکتر یوسفی: کمر شکسته در برابر مشکلات، مسافر کشان آژانس ها و…
خفرک ( دانش بومی): تشکر از این که وقت دادید و حوصله کردید.
دکتر یوسفی: برای همه جوانان ایران آرزوی سلامتی و آینده ای درخشان دارم. لطفاً مصاحبه را قبل از انتشار بدهید من ببینم.
پایان مصاحبه/
دکتر یوسفی افتخار ممسنی و رستم هستند،البته کوته بینان فکر کردند با نام دکتر یوسفی به مجلس بروند و بعد یادی از ایشان نکنند،غافل از این که دکتر بسیار هوشیار است
یعنی می فرمایید در بین ده ها هزار طرفدار گودرزی فقط و فقط شخص دکتر یوسفی گودرزی را به مجلس بردند؟
دکتر یوسفی حالم از سیاست بهم میخوره،دیگه ما اعتمادی به کسی نداریم،مگه شما نگفتی گودرزی آدمی هست که ازما تفکرات توسعه ای شما استفاده می کند؟ میشه بگید جای شما و تفکرات تان در دستگاه گودرزی کجاست؟ ما از بی وفایی این حضرات خسته شدیم دکتر. ما از گودرزی ناراصی هستیم به خاطر این که کسی که به شخصی مثل شما که این قدر مدیون هست وفا نکرد،به ما که اصلا ندیده چه وفایی کنه؟ ترامپ به اون احمقیش استیو بنن رو که عامل پیروزیش شده رو گذاشته مشاور ارشد خودش،حالا شما با دانش توسعه ای تان کجای دم و دستگاه گودرزی هستین؟لطفا جواب بدید
دکتر یوسفی می گویند یادم نمی آید که من گفته باشم که دکتر گودرزی به من گفته باشد که از نظرات توسعه ای من استفاده می کند.
Hi there, just wanted to mention, I loved this article.
It was inspiring. Keep on posting!
