مشکلات موجود جنگل ها و مراتع فقط با دست مردم حل شدنی است.
اقتصاد ایران را باید از مهره های فاسد پاک کرد.
اعتماد در جامعه بسیار پایین آمده است.
اخلاق در جامعه ما در حال سقوط است.
جلال یوسفی
✍✍ از دیروز عصر تا امروز حالم گرفته است. علت آن آتش گرفتن مراتع موجود در زادگاهم است. کوه گزه کون، مشرف به سر مصیری و دلی قائد شفیع. معضلی که من اطمینان دارم گره آن فقط با دستان توانمند مردم باز خواهد شد.
این روزها هم چنان صحبت از انتخابات است و موجودی خرد که بزرگش کرده ایم به نام احمدی نژاد و گاه هم جلیلی
اعتقاد دارم جلیلی بخاطر ضربه به حیثیت و منابع ملی از قبل بی کفایتی سیاسی اش در موضوع هسته ای و احمدی نژاد به دلیل بردن کشور به قهقرا بایستی محاکمه شوند. حکومت توسط عده ای وجهه اش لکه دار شده است. به اعتقاد من امثال سعید مرتضوی و برخی نیروهای امنیتی و بازجوها بایستی محاکمه و در ملا عام مجازات شوند تا مردم نسبت به دستگاه حکومتی اعتمادشان بیشتر شود.
بحث بعدی در باره اقتصاد ایران است. بیکاری، ولو شدن در خیابان ها، فحشا و خودفروشی، قاچاق، دزدی، قتل و… را وارد جامعه کرده و اخلاق را در جامعه از بین برده است. در آن سر قضیه، اختلاس های هزار هزار هزار میلیاردی اخیر تا حدودی فیش حقوق های "ده ها صفری "در برهه کنونی اقتصاد ایران این اقتصاد را فشل کرده است. این اقتصاد با شعار و برنامه های فله ای و هیئتی درست شدنی نخواهد بود. باید اول تمام زالوهای مکنده را در هر لباسی از این اقتصاد کند و بیرون انداخت و سپس با اصلاح ساختاری، برنامه ها را با واقعیت موجود منطبق کرد و برنامه ریزی را در سه سطح کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت طراحی کرد و در امر توسعه در حقیقت دست به تغییری انقلاب گونه زد. مدیران ما حتی راه رفتن و خواب و غذا خوردن و… را به سیاست و دین و ایدئولوژی وصله زده اند.
هم چنین بی سوادی مدیران دارد بیداد می کند. این امر مضاف بر بی تدبیری و بی لیاقتی آنان است. بی تدبیری، بی سوادی، سیاسی کاری و تابع محض بالا دستی ها و…، کشور را دارد از لبه پرتگاه رد می کند. در حقیقت همه چیز ما سقوط کرده و در حال فرو ریختن است.
اخلاق، اعتماد(اعم از بین مردم و مردم با دوبت)، کار، ترحم، صداقت و…، مثل برف و باران که از این جامعه دارد رخت بر می بندد، در حال رخت بر بستن اند. تا کی سرمان را زیر برف می کنیم؟
چرا مهره های بیمار و فاقد شعور سیاسی و سواد توسعه و عمران را دوباره گنده و گنده تر می کنیم؟
در کشور بزرگان و ادیبان و دانسمندان چرا بگذاریم بی اصالت ها و بیماران روانی وارد عرصه بشوند،؟ آیا سزاوار است امثال باکری ها، زین الدین ها، همت ها، کاظمی ها، بروجردی ها، باقری ها و… رفتند و امروز افراد بی لیاقت و ناشایستی را برای جایگاه آنان در این کشور مدام در افواه عمومی بچرخانیم؟
بیایید حالا که از من و شما گذشت، لااقل به نوادگانمان رحم کنیم. به دین و اخلاق و کشورمان رحم کنیم.
منبع: کانال رسمی دکتر جلال یوسفی
@Druousefi
Telegram.me/Dryousefi
Imsrespive brain power at work! Great answer!
