استفاده از وسایل و منابع سازمان های دولتی و حتی آنان که برای از بودجه بنیه دفاعی کشور برای ایشان هزینه می کنند، آیا این ها فساد نیست، دزدی نیست، اختلاس نیست؟
این روزها، تب و تاب انتخابات شور و شوق و گاهی احساس ترس از باخت کاندید مورد نظر در بین مردم وجود دارد. مردمی که با یک اشتباه در یک برهه از تاریخ برای حداقل پنجاه سال کشور خود را به عقب بردند.
دیروز با جمعی از اندیشمندان، رجال سیاسی و اساتید دانشگاه و وکلا و به طور کلی اندیشمندان در یک مکانی یکی دو ساعتی با هم حرف می زدیم. بحث ها بالا گرفت و من یکی دوتا از دوستان را که برایم احترامی قایل بودند از آنها خواهش کردم که ادامه ندهند. من صلاح نمی دانستم در آن جمع بحث ادامه داده بشود.
اما از این بحث یک نکته جمع بندی من از حرف های یکی از اعضای جلسه بود. این چیزی است که من از میان حرف های آن که در ذهنم یاد داشت کرده و بعد تجزیه و تحلیل کردم به یک مقوله محوری رسیدم و آن « نهادینه شدن فساد» در کشور به دلیل مناظره کاندیداها.
ظاهراً بر این باور بودند که آقای روحانی و جهانگیری بایستی در جواب آقای قالی باف جواب می داد که این خانه را چطوری به دست آورده است؟
این یک دیدگاه هست. که البته آقای روحانی هم اشاره کردند که خودتان خوب می دانید و ضمناً افزودند که اموال ما لیست شده و در قوه قضاییه است. شما چرا اموالتان را نداده اید؟
اعتقاد برخی از اصولگرایان این است که آقای روحانی نباید توهین را به همان سبک جواب می داد. یا در جواب آقای سید ابراهیم رییسی معتقدند که نباید ایشان آن طور جواب می داد.
اولاً ایشان ضمن این که جواب دادند اموال بنده در قوه قضایه لیست شده است. اما این که چرا ادامه دادند و برخی موارد را آوردند، به اعتقاد من چیزی است که باید به فراد دهان دریده فهمانده شود که این دهان را هر جایی نباید باز کرد. ضمن این که من معتقدم هر کسی نان جبهه را خورد و دزدی هم خورد این آدم در هر لباس و هر کسی ( ولو خویشاوند من ) مطرود ترین فردی است که به نظر من باید از او دوری کرد.
آقای روحانی با اشاره ای کوتاه از اختلاس دوازده میلیاردی و گرفتاری قاضی و فراری شدن یک فرد که در ساختار آقای رییسی کار می کرده و …، اشاره کرد و علت عدم برخورد با ایشان را خواستار شد.
اول بگویم که این مناظره (که آغاز گر آن قالیباف بود که در نقش احمدی نژاد وارد شد و خواست لعابی هم از مهندس میرحسین موسوی بر آن بکشد و البته همین هم موجب خرابی ایشان گردید و برای همیشه او را سوخت) ، بیش از آن که رسانه های بیگانه و دشمنان ما میلیاردها هزینه تخریب مدیران ما و نظام ما بکنند، به نظام جمهوری اسلامی ضربه زد. در واقع آقای قالیباف با شلیکی به دنبال خود انفجاراتی ایجاد کرد که دیوار اعتماد بین مردم و دولت را فرو ریخت و فرو ریختن این دیوار یعنی از بین رفتن همان شبکه اعتماد اجتماعی و موجب به هم خوردن انسجام اجتماعی و در نهایت تضعیف سرمایه اجتماعی شد.
اما در خصوص این که معاون اول قوه قضاییه و سخنگوی آن قوه، به طرزی ماهرانه که تخریب آقای روحانی نیز بود و تلویزیون میلی به نحو شایسته ای ( از نوع شایسته مد نظر خودشان) آن را نیز پخش کرد، باید عرض کنم، منظور آقای روحانی از عدم برخورد خود آقای رییسی با این پرونده بود .البته من نمی دانم چرا قوه قضاییه واقعیت را نمی گوید. ماه هاست که بیشتر مردم حتی کوچه و بازار جریان فرار یک نفر در یک اختلاس، واگذاری یک شرکتی که احتمالاً به اسم فردی هم ثبت شده باشد و ظاهراً نظام کاملاً در جریان پرونده است.
قبلاً سخنگوی قوه قضاییه ریشه و اصل حقوق های نجومی را از دولت قبل دانست. من تعجب می کنم با یک چرخ یک دفعه حتی میزان آن را نیز بیان کرد. اما این نکته قابل توجه است که قانون این حقوق ها در دولت سیاه هشت ساله مورد اعتماد همه حضرات صورت گرفت و دولت یازدهم بلافاصله بدون این که برای خودش خط قرمزی اعلام بکند، با متخلفین برخورد کرد.
دولتی که با یک بدهکاری و خزانه ای خالی وارد این معرکه شد. مدت زیادی از وقت خود را صرف مسئله هسته ای و رد این بحران کرد و تازه کارهای بسیاری نیز انجام داده است.
نکته بعدی در خصوص نهادینه شدن فساد که در جلسه ما گفته شد، باید یادآور شوم که افراد زیادی الان متهم به اختلاس و فساد مالی هستند. من نمی گویم این کار صورت گرفته یا این که محکوم شده اند. در حد اتهام در بین مردم این افراد متهم به اختلاس از بیت المال و نیز آدم کشی و سهل انگاری در حفظ بیت المال هستند.
پرونده بعدی او در تأمین اجتماعی است که برخورد او با نمایندگان و لیست های کمک های مالی و بقیه موارد که بگذریم.
و به طور کلی تیم احمدی نژاد اعم از محکوم، متهم در دادگاه و متهم در افکار عمومی یا آنان که از تیغ همه این ها فرار کرده اند. این ها همه در ستاد آقای رییسی به فعالیت مشغولند.
در شهرک های برخی نهادها عملاً در حد ستاد فرعی از تصاویر و نوشته های آقای رییسی استفاده می گردد. سؤال این است چرا کسی اجازه ندارد، از تصاویر سایر کاندیداها در این مناطق استفاده کند؟
برخی از وسایل نقلیه برخی از سازمان هایی که از بودجه بیت المال ارتزاق می کنند، به صورت دسته جمعی و با یک فراخوان در خدمت آقای رییسی هستند. صدا و سیما که حتی همایش ایشان را زیر نویس کرد. بعد هم به آن را منکر شد که البته تصویر آن توسط برخی برداشته شده و موجود است و این بار نیز این رسانه« انک» خورد.
مساجد، منابر، حسینیه ها، تکایا و هرجایی مثل آن ها به ستاد آقای رییسی مدعی طرفداری از فقرا تبدیل شده است. بسیاری از نیروهای لباس شخصی به طور مستمر برای طرفداران آقای حسن روحانی مزاحمت ایجاد می کنند و …
خوب حال با این یادداشت های پراکنده من، به نظر شما چه کسی فساد را نهادینه خواهد کرد؟ دولت روحانی که بلافاصله مدیران خاطی خود را تنبیه و اخراج و پول بیت المال را برگرداند، یا دولت احمدی نژاد که هنوز پول های برده شده توسط زنجانی برنگشته و تازه همان ها در ستاد آقای رییسی هستند؟
از سوی دیگر، استفاده از وسایل و منابع سازمان های دولتی و حتی آنان که برای از بودجه بنیه دفاعی کشور برای ایشان هزینه می کنند، آیا این ها فساد نیست، دزدی نیست، اختلاس نیست؟! مگر نه این که نماینده محترم ولی فقیه در برخی سازمان ها جابجایی فصول بودجه را حتی از این اتاق به اون اتاق ممنوع کرده بود. پس چرا این همه بودجه دارد هزینه می شود؟
این سازمان ها نمی توانند منکر این کار بشوند زیرا تصاویر و فیلم های برداشته شده با شماره ماشین ها و نوع نماد سازمان و ماشین ها همه برداشته شده و در فضای مجازی دست به دست می گردد؟
حرف ویژه ترم با عزیزانم در نیروهای مسلح است. کسانی که بهترین دوران عمر خود که جوانی ام بود را در کنارشان بود.
آیا امام دخالت نیروهای مسلح را حرام نکرد؟ آیا رهبری در برنامه دفاعی در سال گذشته به طور مشخص و صریح نیروهای مسلح را از ورود منع نکرد؟ اگر ولایت مدارید، باید از این کارها دست بردارید. اگر دروغ می گویید که ضد ولایت فقیه هستید و اگر در این دنیا مورد مؤخذه قرار نگیرید بدون شک برای آن طرف خود را آماده کنید.
از سوی دیگر، برخی از شما شنیده ام که می گویند آقا به ظاهر این حرف را می زند که جامعه آرام باشد اما در واقع در جلسات خصوصی به برخی از روسا حقیقت را می گوید؟!!!!!
این سخن اگر به بطن آن برویم، مصیبت است. زیرا بلاتشبیه از رهبری کشور چهره ای می سازند که من شرمم می شود آن را حتی بیان کنم.
