شعر خار پیر کنگرم

شعر لری « مو خار پیر کنگرم» توسط جلال یوسفی در فروردین ماه ۱۳۹۳ خورشیدی سروده شده است. د

مو خار پیر کنگرم

موخار پیر کَنگَرُم  باد که  ایا خُوش ایبَرُم

وَ اِی طَرَف وَ او طَرَف وَ هَر لَتِی خوش ایبرم

کَلاریُکم رِختِه وَگِل، نِک خارَلُم وابیدِه کُل

خُو ایبینیت اِی روزگار چِطَو کِردِه دَروَ دَرُم

و ایلتی و او لتی واپِرت ای کنه تَنُم

بَی هر تکون که ایخرم نالَی بلندی ایزنم

ناله ودل دنیا زرون وَدَسِ ای چرخِ گردون

فقط مونه دیده تِیَش  زخم ای زنه وَای بدنم

نه یال  و کوپالی منه مونده وجا ودس باد

نه همدمی منی زمین هِسی کنه منه خو یاد

تِهنا من ای گَود دراز ناله ایزنم و او ته دل

فقط مِنَه خَرَلِ مال سی کُمِشون ایکنه یاد

وای ودلم وای ودلم که مِهتَریم غَذَی خَرِه

سوختن بَلگ وُ او پَرُّم دَوَیِ یَه چَن بِزِ گَرِه

کبریت بیاریت بزنید تش وسرم تا دم پام

بعدَ یِکی تش ایگرم خُل مرّمو دَروَدَرهِ

سالی یَه چَن روز بَچَیم و بیلَکون زَنَلِ مال

ریشه کَنُم خو ایکنن تا بورن سی تیه کال

اِی تیه کال زهر بِخَرِه که سی کُمِش مِنِ ایِ بِرِّه

صِدام ودل در او امده ودس ای زنل مال

یَه سال هم سَرُم ای دَرا او خَرگَزی سرم ایزنه

بعد سرم وَ ای تَنِم سی تشکر تی پَی زَنِه

لَه وابیدُم وَ زِرِ پاش تکه کَشکُوم اُفتا نهاش

پَه او خِدا وَای دِلَم  کَی اَفتَوی گرم  ایزنه

ای روزگار سرکِهَکی په کی کینم یه کمکی

وَدسِ خَر وَدسِ باد ، وَدَسِ ای زن زکی

وِلُم کِنِن تا بِرَوُم  وُدسِشو قَهرِ زمین

جلال ای کَنگَرِ پیر افتاده مِن سُرسُرکی

تهران/۲۴ فرودین ۱۳۹۳/لویزان

جلال یوسفی